عطر تنت

بوی نفسهای بهاری ات مستم می کند برای دیدنت ودوباره به آغوش کشیدنت برای جوانه های روئیده در دامنت.حس می کنم تمام بودنت را .بی شک تو همان واژه ی اصیل بهاری که شوق درخشیدنت چون گلهای دیدنی گندم مرا به وج عطر تنت...ادامه مطلب

صدای دلنوازی می آید از کوچه باغ های زیبای این شهرمدتها بود که عطر تن تو از این کوچه به مشامم نمی رسیدملودی زیبای موسیقی محلیو کوچه های فرش شده از گلبرگهای سوسن و ارغوانو من پای بساط بی بساطی قلم در دس عطر تنت...ادامه مطلب

گاهی خورشید 
به دستان تو کوچ می کند
و غروب زیبا می شود  
او سرخی نورش را 
از نفس های گرم تو به ارث می برد
چه گرم می کنی اطرافت را
و تمام وجود مرا
در این هنگام 
قاصدکهای باغ های حوالی
به سویت پرواز می کنند 
خبر می آورند
خبری گرم 
از من برای تو
و در این اطراف پسری هست 
که آسمانش آبی ست
زمینش سبز است
و باغی دارد 
پر از گل
و جای خالی تو 
بر رخ برکه ی باغ
کی میایی 
منتظر است 
منتظر آمدنت 

محمد کرمی

عطر تنت...

آن زمان که ارغوانها 
به ناز خوابیده اند

تو عطر تنت را به هدهد این دشت  
هدیه می کنی
شقایقها می خندند
صدای نوزاد تازه متولد شده در دشت 
مست می کند
شقایقهای جگر سوخته را
ملکوتی است هوای این لحظه 
لبخند فرشته ی زایش 
میهمانِ چمن این حوالی شده است.
گل چیده ام برایت قدیسه ی من
ارغوان ، بابونه ، بنفشه
مادری کن به حرمت مریم 
برای مسیح نو ظهورت 
لبخند بزن 
لبخند بزن ...

محمد کرمی

عطر تنت...

بخوان مرا 
در لابه لای کتابهای سالخورده و خاک خورده  
مدتهاست
انگشت های گرمت را 
چشم در راهم.
آزادم کن از قفسه های تمدن این کتابخانه ی پر از ابهام 
تا بشنوی صدای نحیف و رنجورم را        

 محمد کرمی

عطر تنت...

امروز سکوت مبهمی است
صدای پای هنرمندی 
در خش خش برگهای پیاده رو 
و صندلی خالی از  وجودش
نقش دارد در من تمام تو
و رازی دارد در پس این فکر
صاحب لوح و قلم 
چه زیبا رنگها را به بازی می گیری ای هم تبار من 
در این کنج کلبه ای است
و نوری از پس این درب که می تابد 
در مسیر این جاده 
 پشت درب همه منتظرند و چشم دوخته ، 
سکوت می کنند در این سحر گاه تمام چکاوک ها .
کی بیرون می آیی قدیسه ی من 
تا از پیله صندلی خاطره ت
پروانه ها به آسمان برود.

 

محمد کرمی

عطر تنت...

مستضعفم 
مثل اقیانوس عشق
فانوس بلندی می درخشاند 
تهی بودنم را به دوردست. 
حساب و کتاب ندارد این سواحل 
گاهی قایقی پهلو می گیرد 
و پر است از عشق 
گاهی خالی می آید 
تا پر کند نداشته هایش را 
اطمینان دارم به سکوت این اقیانوس
که دیگر مواج نمی شود
سکاندار  
با دلی قرص بیا
هرچه تمام تر 
اینجا سرما بی داد می کند.

محمد کرمی

عطر تنت...

من سخت می فهمم تورا
همچون بلوط
گرم می شوم در حصار دیدگانت
همچون زغالی برافروخته 

و صدایم که خش خش برگ ریزان است

و قامتم که رو به روی  تو  می شکند 
به هوای احترام همچون شقایق های باران خورده

مسیر را می دانم 
کوخ را  ،  کاخ را
من در این نامهربانی ها 
به  کپری  از جنس عشایر پناه می برم

 

...  محمد کرمی  ...

عطر تنت...

باران می بارد
گیر قطره هاست دلم،
سبزه می خندد
و چه ذوقی دارد دل بارانی من!

صفای دل این برکه ی آب 
از کف ش پیدا نیست.

چه حسی دارد 
دست من در پس این 
لطف خدا!

بوی تازه ی نان
عطر یک  چایی داغ 
و آلاچیقی که هنوز
خالی از خاطره صندلی م
مانده است
چشم به راه...

محمد کرمی

عطر تنت...

نهیبم می زند
رنگ نیلگون نگاهت،
واژه های زیبای مهرت
از پس پرده ی خیال
به آغوشم می فشرد.

به تمام قد زیبایی ات قسم!
از مسیر رودی که شوقانه می ریزد از گونه های من 
سبزه ها می روید.
و گلی که بوی عطر تن تو را،
به کوچه باغ های بهشت هدیه می کند.
منم در مسیر گامهایت،
در اوج عطر وجودت به انتظار  دیدارت،
لحظه شماری می کنم.
مرا دریاب!
قدیسه ی من.

محمدکرمی

عطر تنت...